Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
kondemnata — ż IV, CMs. kondemnataacie; lm D. kondemnataat hist. «w dawnym prawie polskim: wyrok skazujący, wydawany zaocznie w sprawach karnych i cywilnych, powodujący między innymi zawieszenie praw szlacheckich aż do chwili poddania się wyrokowi przez… … Słownik języka polskiego
sąd — m IV, D. u, Ms. sądzie; lm M. y 1. «państwowy organ wymiaru sprawiedliwości; zespół sędziów» Sąd apelacyjny, kasacyjny, rewizyjny. Sąd cywilny, karny. Sąd wojewódzki. Sąd dla nieletnich. Prezes sądu. Skład sądu. Wyrok są … Słownik języka polskiego
skazany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. skazać (p.) skazany, skazana w użyciu rzecz. «oskarżony, na którego wydano wyrok skazujący; osoba skazana» Prowadzić skazanego na egzekucję … Słownik języka polskiego
skorupkowy — przym. od skorupka ∆ hist. Sąd skorupkowy «w starożytnych Atenach: sąd skazujący na wygnanie obywateli niebezpiecznych dla demokracji, odbywający się przez głosowanie za pomocą glinianych tabliczek (skorupek), na których wypisywano nazwiska… … Słownik języka polskiego
werdykt — m IV, D. u, Ms. werdyktkcie; lm M. y «orzeczenie sędziów przysięgłych, jurorów, komisji sędziowskiej itp.; wyrok, decyzja» Werdykt sędziowski. Jednomyślny, uniewinniający, skazujący werdykt przysięgłych. Werdykt jury konkursowego. Werdykt sędziów … Słownik języka polskiego
wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… … Słownik języka polskiego
kaes — {{/stl 13}}{{stl 7}}[akcent na ostatniej sylabie] {{/stl 7}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. kaessie, środ. pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrok skazujący na śmierć; kara śmierci : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dostać kaes. Wrócił z więzienia po dwóch kaesach i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
